Latem 1942 r. prowadzono roboty adaptacyjne związane z dostosowaniem do celów więzienniczych gmachu fabrycznego należącego do M. Sieradzkiego, przy ul. św. Antoniego 20, o ogólnej powierzchni 812 m2. We wrześniu 1942 r. osadzono w nim pierwszych więźniów. Budynek, przeznaczony na 500 więźniów, stale był zapełniony. Mimo że nie znajdował się on w spisie więzień dystryktu radomskiego i traktowany był jako areszt, to jednak w zasadzie nie różnił się od innych sześciu oficjalnych więzień dystryktu radomskiego, a pod względem stanu sanitarnego, aprowizacji i warunków bytowych więźniów był nawet gorszy.
